De Oliesjeik & Lege Tank

Toen de motoren gestart werden en we vertrokken ging het gelijk vlot, Luitzen haalde in op plekken dat ik dacht en door de headset tegen Jacob zei dat het nog wel eens een heel leuk weekend kon gaan worden.

Mijn eerste reisje met Kobutex Motorreizen was naar de Harz, ochtends vroeg verzamelen in Emmen. Ik had samen met mijn broer Jacob het reisje geboekt en kenden verder nog niemand. Na de koffie werden we ingedeeld in groepjes en m’n gedachte was dat Luitzen de voorrijder was vanuit Kobutex en ik keurig achter deze man moest blijven.

Toen de motoren gestart werden en we vertrokken ging het gelijk vlot, Luitzen haalde in op plekken dat ik dacht en door de headset tegen Jacob zei dat het nog wel eens een heel leuk weekend kon gaan worden.

Aangekomen bij de eerste koffie stop in een gezellige bakkerij zat de sfeer er al goed in en werden vergezeld door een man uit oosten met een heel gek taaltje en na zich voorgesteld te hebben was dit Richard. Maar er waren ook nog twee anderen in ons groepje lwan & Robert het tegenovergestelde van het oosten. Twee westlanders waarvan eén met een dikke Ducati, misschien wel iets te dik want de beste Robert kon niet met z’n voeten bij de grond. En Iwan had een mooie KTM bij zich.

Maar eenmaal weer aan de rit, met Luitzen vooropging waar het kon ineens niet meer zo hard. Ik dacht dit ga je niet menen voorrijder of niet ik ga eromheen en die man uit het oosten zag dit als een rode lap op een stier en voor ik het wist leek het of reden we op een tandem zo zat die in min spiegel.

Aangekomen bij het Hotel was alles super geregeld door Kobutex, en stond ons een geweldig weekend te wachten. Derk Jan vertelde bij het eten over de Kyffhauser met 36 bochten dat dit in de route zat en iedereen had er bij voorbaat al zin in, er werd heel veel verteld bij het eten trouwens want die heren uit het westen zat vol met prachtige verhalen.

Achteraf gezien had m’n motor nogal wat kuren dat weekend, want op een gegeven moment onderweg na de Kyffhauser vlogen de kuipdelen los en wanneer we een dorp binnen reden en ik terugschakelde en vervolgens weer gas gaf bleek dat de wheelie control niet te werken. Dus het bleef goed opletten maar elke keer weer had ik last van dat fenomeen.

Maar halverwege deze dag raakten we Richard kwijt. Tenminste dacht ik, volgens lwan wou die gewoon niet meer bij ons zijn. Aan de voet van de Kyffhauser was het tijd voor een hapje en genieten van alle die gekke motorrijders die als ware Valentinos de haarspeldbochten in doken.

Van tevoren dacht ik nog, kijkend op de navigatie waar is hier een pomp want ik moet bijna tanken maar eenmaal de motor gestart, weer last van de wheelie control storing en de eerste bocht was dat tankstation helemaal niet belangrijk meer.

Derk Jan had niks te veel beloofd want de 36 keer links, rechts waren geweldig en eenmaal boven gingen we rechtsomkeert en nog een keer naar beneden. En hup weer naar boven het was genieten met de hoofdletter G. En na de 36 bochten was de route rechtdoor in plaats van rechtsaf maar volgens mijn broer Jacob moesten we toch echt rechtsaf. Eenmaal rechtsaf verdween op mijn navigatie het dichtstbijzijnde tankstation van 5 km naar niks. En werkelijk nog geen minuut later begon m’n motor in te houden maar dat zou toch niet. JA DUS een lege tank, en nu? Gelukkig was de pechhulpservice van Kobutex in de buurt met een jawel een slangetje zodat we benzine konden overhevelen. Dus ik ging als een ware Kees Flodder aan de gang, slangetje in de tank van Wim zijn BMW en zuigen maar. Nou alles wat er kwam was een ware loodvergiftiging maar geen benzine. Robert sprak op z’n Westlands bemoedigende woorden uit dat ik door moest zuigen want dat was goed voor me.

Wat bleek nou het slangetje in de BMW was geen succes want het kwam helemaal niet in de benzine, toen mocht ik het opnieuw proberen bij Derk Jan en ja hoor daar kwam het aan, de mond vol benzine en langzaam druppelde het in leeg waterflesje die als jerrycan functie deed. Na een litertje afgetapt te hebben en een gevoel in mijn mond of ik net tien Spaanse pepers had opgegeten bleek toch dat we na de Kyffhauser rechtdoor hadden gemoeten om een tankstation tegen te komen, dus met andere woorden als we de route hadden gevolgd had ik al die ontberingen en schaamte als oliesjeik niet hoeven doorstaan.

Maar goed dit was nog maar het begin van de andere mooie avonturen en ontstane vriendschap die we dankzij Kobutex Motorreizen hebben beleefd.